A ja jestem, proszę pana, na zakręcie - Agnieszka Osiecka. July 25, 2017 · "Ludzi się nie pożycza. A już na pewno nie zgodzi się bez walki na wypożyczenie

Sierpniowy poranek 2014 roku. Czy to dobry dzień na rozwód? Na rozwód nie ma dobrego ma dobrej chwili, ani odpowiedniego momentu. Rozwód jest gorzki. Poza momentem, gdy przyglądam ci się chwilę w zamyśleniu, nie patrzę już później. Widzę, że znowu nosisz buty firmowe, pod koszulą rysuje się zaokrąglony oto siedzi tu mężczyzna 33 letni, który zapragnął znów być kawalerem, wieść życie bez dumny z siebie. Kłamię w sądzie odpowiadając lakonicznie "tak" lub "nie" ,potwierdzam twoją wersję bez mrugnięcia okiem i nienawidzę cię znów przez chwilę bo znowu jest po w okno odpowiadając czy "żywię głębsze uczucie".Nie, nie żywię Wysoki Sądzie, nie wiem. I chcę mieć zdecydowałam, tak mam, będzie bez orzekania o winie. Obcy jest mi ten człowiek, zupełnie obcy. Wychodzę czy podwieźć...Nie ulicami Katowic, pozwalam by stres opuszczał moje kiedyś będzie wyglądać ta relacja- ze względu na Mimi mam nadzieję poprawnie- to stało się i nie odstanie. I dziś tylko marzę by wyjść na prostą, na tak blisko jestem. Jeszcze tylko kilka zakrętów... "A ja jestem, proszę pana na zakręcie Moje prawo, to jest pańskie lewo Pan widzi: Krzesło, ławkę, stół A ja, rozdarte drzewo..." fragment

A ja jestem, proszę pana, na zakręcie - Agnieszka Osiecka. February 6, 2018 · "Tylko taką mnie ścieżką poprowadź, gdzie śmieją się śmiechy w ciemności Dobrze się pan czuje? To świetnie, właśnie widzę - jasny wzrok, równy krok jak z marszu. A ja jestem, proszę pana, na zakręcie. Moje prawo to jest pańskie lewo. Pan widzi: krzesło, ławkę, stół, a ja - rozdarte drzewo. Bo ja jestem, proszę pana, na zakręcie. Ode mnie widać niebo przekrzywione. Pan dzieli każdą zimę, każdy świt na pół. Pan kocha swoją żonę. Pora wracać, bo papieros zgaśnie. Niedługo, proszę pana, będzie rano. Żona czeka, pewnie wcale dziś nie zaśnie. A robotnicy wstaną. A ja jestem, proszę pana, na zakręcie. Migają światła rozmaitych możliwości. Pan mówi: basta, pauza, pat. I pan mi nie zazdrości. Lepiej chodźmy, bo papieros zgaśnie. Niedługo, pan to czuje, będzie rano. Ona czeka, wcale dziś nie zaśnie. A robotnicy wstaną. A ja jestem, proszę pana, na zakręcie. Choć gdybym chciała - bym się urządziła. Już widzę: pieska, bieska, stół. Wystarczy, żebym była mila. Pan był także, proszę pana, na zakręcie. Dziś pan dostrzega, proszę pana, te realia. I pan haruje, proszę pana, jak ten wół. A moje życie się kolebie niczym balia. Pora wracać, już śpiewają zięby. Niedługo, proszę pana, będzie rano. Iść do domu, przetrzeć oczy, umyć zęby. Nim robotnicy wstaną. Ja na niego, a on na mnie, gwiżdże, huka, miauczy, pieje, figę składa, sérka skrobie, dziesięć palców przed nos składa, ale nie dość, bo i kamień czasem padnie. Kokoszkiewicz. Kamień, patrzcie się, a to łotry! to nie żart, to rozbój, ale wszystkiemu kres położę.
Tekst piosenki: Dobrze się pan czuje? To świetnie Właśnie widzę jasny wzrok, równy krok Jak w marszu A ja jestem, proszę pana, na zakręcie Moje prawo to jest pańskie lewo Pan widzi krzesło, ławkę, stół A ja rozdarte drzewo Bo ja jestem, proszę pana, na zakręcie Ode mnie widać niebo przekrzywione Pan dzieli każdą zimę, każdy świt na pół Pan kocha swoja żonę Pora wracać, bo papieros zgaśnie Niedługo, proszę pana, będzie rano Żona czeka, pewnie wcale dziś nie zaśnie A robotnicy wstaną A ja jestem, proszę pana, na zakręcie Migają światła rozmaitych możliwości Pan mówi basta, pauza, pat I pan mi nie zazdrości Lepiej chodźmy, bo papieros zgaśnie Niedługo, pan to czuje, będzie rano Ona czeka, wcale dziś nie zaśnie A robotnicy wstaną A ja jestem, proszę pana, na zakręcie Choć gdybym chciała, bym się urządziła Już widzę pieska, bieska, stół Wystarczy, żebym była miła Pan był także, proszę pana, na zakręcie Dziś pan dostrzega, proszę pana, te realia I pan haruje, proszę pana, jak ten wół A moje życie się kolebie niczym balia Pora wracać, już śpiewają zięby Niedługo, proszę pana, będzie rano Iść do domu, przetrzeć oczy, umyć zęby Nim robotnicy wstaną
No proszę, teleakwizytor z poczuciem humoru – pomyślałem z odrobiną sympatii. – Już pana lubię. Jestem Henryk, Henio dla przyjaciół, i na co dzień jestem mężem Iwony. Ślub, co prawda, wyłącznie urzędowy, ale pan też nie jest przesadnie religijny… Odczułem gwałtowną duszność i lekki zawrót głowy. On nie ma prawa o Więcej wierszy na temat: Miłość « poprzedni następny » To prawda , jestem na zakręcie , chyba największym w swoim modlę się i zwalniam pokonując ten wiraż ,żeby się nie poślizgnąć i wyjść z niego cało! Zjawił się Pan po tylu latach Milczenia , smutku pleśni Wylał swą duszę jak atrament Na białą kartę moich myśli ... Pan sobie chyba wyobrażał Że się Panem zachłysnę , Zaczaruję , zaczadzę , Dam ciała , nim prysnę ... A ja jestem , Proszę Pana , na zakręcie , Jak Mistrzyni Osiecka pisała I nie jestem gotowa , Proszę Pana Na to , by dać Panu ciała ... Pan mi miłość i przyszłość Pan mi czary i mary A mnie , Proszę Pana się zdaje To wszystko nie do wiary ... Pan chce być ojcem dzieci , Pan mi dom już kupuje Z ogrodem i stawem , Jak Pan pięknie czaruje ... A ja jestem , Proszę Pana , na zakręcie , Jak pisała Mistrzyni Osiecka I nie jestem , Proszę Pana , gotowa Na urodzenie Panu dziecka ... Pan chciałby już wszystkiego , Pan chce nadrobić wieki , A ja nie chcę już wchodzić Do tej samej rzeki ... Zamoczyłam raz nogi , Zbyt długo chorowałam Na miłość , co była wietrzną A ja za wieczną ją miałam ... Bo ja jestem , Proszę Pana , na zakręcie Osiecka pisała już o tym ... Do mnie , Proszę Pana , już nie przyjedzie Królewicz na koniu złotym ... Dodano: 2008-11-10 23:09:07 Ten wiersz przeczytano 1845 razy Oddanych głosów: 9 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej »
485 views, 6 likes, 9 loves, 2 comments, 4 shares, Facebook Watch Videos from Powiatowa Biblioteka Publiczna im. prof. Wiktora Zina w Hrubieszowie:
Autorką wiersza, z którego zaczerpnąłem tytuł, jest Agnieszka Osiecka. Pięknym wykonaniem tekstu z muzyką Przemysława Gintrowskiego podpisała się Krystyna Janda. Jaki to zakręt? Zapraszam do lektury. © Anna Piernikarczyk ( Stefan Banach – jeden z najznakomitszych matematyków w dziejach – wybrał studia politechniczne. Było bowiem powszechnie wiadomo, że poziom matematyki wykładanej na Politechnice Lwowskiej był znacznie wyższy od uniwersyteckiego. Czy to samo powiemy dzisiaj? Szczerze wątpię. Od dłuższego czasu kolejne ekipy rządzące skutecznie rozmontowują szkolnictwo wyższe. Ustawicznie obcinanie dotacji na badania naukowe skutkuje ograniczonymi środkami na zakup aparatury, często bardzo drogiej i specjalistycznej. Cierpi na tym jakość badań naukowych. Skoro cierpi, znów obcina się dotacje. Błędne koło się zamyka. Mówi się o kilku uczelniach wiodących. A przecież małe nie znaczy kiepskie. W niewielkich ośrodkach akademickich pracują czasem światowe sławy w swych dziedzinach. W ślad za słabymi dotacjami na naukę idą liche pieniądze na dydaktykę. Efekt łatwo dostrzec. Kolejne komisje dydaktyczne ustawicznie zmniejszają liczbę godzin przeznaczonych na przedmioty kierunkowe. Takim przedmiotem jest dla inżyniera matematyka. Cóż można pokazać podczas 90 godzin wykładu? Taka jest łączna liczba godzin wykładów z przedmiotów matematycznych na siedmiu semestrach studiów inżynierskich mojej uczelni. Siłą rzeczy ważne pozycje programowe albo są zmniejszane do nieprzyzwoite minimum, albo w ogóle nie są omawiane. A potem koledzy inżynierowie pokazują studentom programy typu CAD. To tam jest matematyka? – pytają młodzi ludzie. A jak mogę im opowiedzieć o funkcjach sklejanych, jeśli zwyczajnie brak czasu na porządny kurs rachunku różniczkowego? Jest też druga strona medalu. Małe uczelnie są szkołami któregoś (i to nie drugiego czy trzeciego) wyboru. Studia w nich rozpoczynają dwa rodzaje osób. Są studenci zdolni, których nie stać na podjęcie studiów w metropolii. Inni zdolni wybierają małe uczelnie ze względu na wkładającą w nich kadrę. Ale takich osób jest po około dwie-trzy na grupę. Resztę stanowią intelektualne kaleki. Ludzie, którzy nie słyszeli o rozszerzonym poziomie matematyki w szkole średniej, a maturę zdali na poziomie podstawowym (i to z najniższą możliwą notą). Na wykładach siedzą jak na tureckim kazaniu. Poziom powyżej tabliczki mnożenia jest dla nich zupełną abstrakcją. Nie ma dobrej dydaktyki bez badań naukowych na przyzwoitym poziomie. Skoro tych brak, zmniejsza się dotacje obu rodzajów. Przez to studia podejmą jeszcze większe miernoty. A po latach te miernoty będą mierną kadrą nauczającą jeszcze większe miernoty. Jeśli nie opuścimy tego błędnego koła z co najmniej pierwszą prędkością kosmiczną, szkolnictwo wyższe upadnie do rangi trochę lepszej zawodówki. Tak! Jesteśmy na zakręcie. Wyjście z niego wymaga dobrego kierowcy. A czy osoby odpowiedzialne za szkolnictwo wyższe mają w ogóle prawo jazdy? Na Saskiej Kępie, na ścianie budynku przy ulicy Francuskiej 33, Agnieszka Osiecka: "Bo ja jestem, proszę pana, na zakręcie" Agnieszka Osiecka: Czy te oczy mogą kłamać? Dobrze się pan czuje? e D To świetnie a właśnie widzę – jasny wzrok, równy krok C G jak z marszu H A ja jestem, proszę pana, na zakręcie e D a Moje prawo to jest pańskie lewo e D a Pan widzi: krzesło, ławkę, stół C G a ja – rozdarte drzewo H Bo ja jestem, proszę pana, na zakręcie e D a Ode mnie widać niebo przekrzywione e D a Pan dzieli każdą zimę, każdy świt na pół C G Pan kocha swoją żonę H Pora wracać, bo papieros zgaśnie C D G Niedługo, proszę pana, będzie rano C D G Żona czeka, pewnie wcale dziś nie zaśnie H C A robotnicy wstaną H H7 A ja jestem, proszę pana, na zakręcie e D a Migają światła rozmaitych możliwości e D a Pan mówi: basta, pauza, pat C G I pan mi nie zazdrości H Lepiej chodźmy, bo papieros zgaśnie C D G Niedługo, pan to czuje, będzie rano C D G Ona czeka, wcale dziś nie zaśnie H C A robotnicy wstaną H H7 A ja jestem, proszę pana, na zakręcie e D a Choć gdybym chciała - bym się urządziła e D a Już widzę: pieska, bieska, stół C G Wystarczy, żebym była mila H Pan był także, proszę pana, na zakręcie e D a Dziś pan dostrzega, proszę pana, te realia e D a I pan haruje, proszę pana, jak ten wół C G A moje życie się kolebie niczym balia H Pora wracać, już śpiewają zięby C D G Niedługo, proszę pana, będzie rano C D G Iść do domu, przetrzeć oczy, umyć zęby H C Nim robotnicy wstaną H H7 3Zk3.
  • a2opv7k8aw.pages.dev/46
  • a2opv7k8aw.pages.dev/210
  • a2opv7k8aw.pages.dev/12
  • a2opv7k8aw.pages.dev/249
  • a2opv7k8aw.pages.dev/289
  • a2opv7k8aw.pages.dev/253
  • a2opv7k8aw.pages.dev/356
  • a2opv7k8aw.pages.dev/67
  • a2opv7k8aw.pages.dev/317
  • bo ja jestem proszę pana na zakręcie